Jacques Tange

Met zijn dissidente stijl heeft Jacques Tange [1960, Vlissingen ] in het eerste decennium van de 21ste eeuw een zelfstandige positie in de Nederlandse beeldende kunst verworven. Ogenschijnlijk sluit hij aan bij een picturale traditie, maar het is vooral de psychologische lading van zijn onderwerpen die intrigeert. De relatie tussen mannen en vrouwen , de macht die het vrouwelijke uitoefent op de psyche van de man, de verstedelijkte wereld en hoe daarin te overleven. De samenleving van Jacques Tange ziet er vaak uit als een vlucht uit de werkelijkheid. Zijn vogels zijn opwindbaar, zijn paarden zijn kermispaarden op wielen, flatgebouwen zijn buigzaam, mannen blijken burgermannetjes met bolhoeden, vrouwen zijn onbereikbare schoonheden. Dit alles beeldt hij uit in kleurrijke, fantasievolle en relativerende werken. Tanges schilderijen hebben nooit de bedoeling om individuen te portretteren, zij portretteren een samenleving. Deze woorden gebruikt Jan Donia [auteur en kunstkriticus] in het recent verschenen boek “De tuin van Eva” over Jacques Tange.
Zijn werk is te vinden in toonaangevende galerieën en collecties en exposeert met grote regelmaat in binnen- en buitenland.