Jennifer Tee

De werken van Jennifer Tee (1973) omvatten beeldhouwkunst, installatie, performance, fotografie en collages, allemaal met een breed onderliggende referentiekader. Van het centrale belang is het belang van Tee in de tussenstaat van wat ze de ziel in limbo noemt. De ziel in limbo is rusteloos en levend, en gevangen op een naamloze plaats – een conceptuele, mentale, psychologische en fysieke ruimte – op de grens tussen het hier en het mogelijke. Tee onderzoekt ook het hedendaagse leven, met zijn cross-culturele identiteit en vertellingen, zijn instabiliteit en complexiteit, en zijn potentieel voor het verlies van identiteit, taal en verwantschap met originele culturen. Daarnaast verkent Tee verschillende vormen van utopische concepten van het leven en hun potentie om een nieuwe en mooier en zielenwereld te creëren. Met haar werk stimuleert ze de beschouwing van de fragiele verbindingen van het leven, waardoor spirituele rijken worden opgewekt met actief materieel experimenten.