Carel Visser

Carel Visser kan met recht worden beschouwd als de nestor van de naoorlogse beeldhouwkunst in Nederland. Zijn oeuvre omspant bijna zestig jaar en loopt gelijk op met de grondige veranderingen binnen het maken van beelden. In tegenstelling tot de rappe revolutie in de schilderkunst In het Nederland van de vroege jaren vijftig, verandert de beeldhouwkunst traag. Visser is vanaf het begin gefascineerd door de abstractie. Hij verkiest gelaste ijzeren sculpturen boven klassieke materialen als was, gips of steen. Geometrie en symmetrie boven klassiek realisme. Visser onderzoekt op een avontuurlijke manier de balans tussen verticalen en horizontalen, tussen deel en geheel en tussen natuur en constructie.