Francien Krieg

In de beginfase maakte ze schilderijen waarin menselijke vormen zichtbaar waren. Ze schilderde deze op een afstandelijke manier: verwijderde hoofden, de lichamen waren decoratief, oogcontact was er bijna niet, er was geen contact met de toeschouwer. Naarmate haar werk zich ontwikkelde kwam ze dichter op de huid te zitten, vanuit vreemde perspectieven toonde zij de vervreemding van haar eigen lichaam. Haar fascinatie voor het lichaam verdiepte zich, ze begon andere mensen te schilderen, vooral mensen die afwijken van het schoonheidsideaal. Maar meer nog wil ze mensen schilderen, een universeel beeld van de ouder wordende mens. ”Trouw gebleven aan mezelf, heb ik me beperkt tot het vrouwenlichaam.”