Archieven: Kunstenaars

Hedy Tjin is een in Amsterdam gevestigde illustratieontwerpster. Sinds haar afstuderen aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Utrecht heeft haar werk een herkenbaar handelsmerk ontwikkeld. Of het nu gaat om muurschilderingen, textielprints, geïllustreerde boeken of een krantencover, Hedy staat bekend om haar diverse uitingen waarin haar kenmerkende stijl constant blijft: krachtige kleuren die onderwerpen van maatschappelijke waarde uitdrukken. Gedreven door de wens om haar werk te gebruiken als een middel voor inclusiviteit en openheid, willen haar levendige en stralende beelden het publiek uitnodigen om complexe onderwerpen op een uitnodigende en nieuwe manier te verkennen. Het combineren van een aantrekkelijke esthetiek met belangrijke onderliggende boodschappen is voor haar het ultieme doel. De invloed van culturele en etnische kwesties staat centraal in het werk van Hedy, met sterke verwijzingen naar de tijd die ze doorbracht in haar vaderland Suriname.

Biewenga schildert, tekent en maakt constructies. Ruimte en stilte hebben een centrale plaats in zijn werk met geometrische vormen, kleurvlakken en lijnen. Het werk blijft sensitief door de potloodlijntjes en de doorwerkte verfhuid. Zijn schilderijen kenmerken zich door een ingetogen kleurgebruik, vaak met aardetinten en monochrome schakeringen. Hij is gefascineerd door lichtval en de manier waarop dit een ruimte kan transformeren. Door het gebruik van gelaagde verfstructuren en zachte overgangen tussen licht en schaduw, creëert hij een bijna tastbare atmosfeer. Een terugkerend thema in zijn werk is de menselijke ervaring van stilte en tijdelijkheid. Biewenga zoekt in zijn kunst naar een balans tussen het zichtbare en het onzichtbare, waarbij hij de kijker uitnodigt om zelf betekenis te geven aan de lege ruimtes.

In haar sculpturen en schilderijen onderzoekt zij het meisjesachtige en vrouwelijke in de kunst. Niet met een boodschap vooraf, maar meer als een zoektocht en in lagen waarin ze zichzelf ook laat verrassen. Haar iconische sculpturen van de kleurrijke vrouwbeelden met slingerende benen als een stofzuigerslang, zijn een ironische verwijzing naar het heersende schoonheidsideaal. Veelal onderzoekt Gulikers het thema van het zelfportret. Verscholen in een hondenlichaam, schilderij, of zwabber kom je haar gezicht tegen.