Archieven: Kunstenaars

Bouwt sinds 1986 aan zijn ‘zelfportret als gebouw’, een imaginair onderkomen, compleet met plattegrond, waarin hij zijn binnenwereld openbaar maakt. Onder die noemer maakt hij uiteenlopend werk: installaties bestaande uit beelden van klei, hout en metaal, publicaties, grafisch werk en tekeningen. Manders creëert een eigen universum waarin nieuwe verbindingen ontstaan; waar dingen zich op een plek kunnen bevinden waar dat doorgaans niet kan. Het is van belang dat de werken overkomen alsof ze net zijn samenbracht, als een verse compositie. Er is geen onderscheid tussen een werk van jaren geleden en een recent werk: het Zelfportret als gebouw waar de werken onderdeel vanuit maken geeft ze hetzelfde tijdsbestek. Manders vergelijkt zijn ‘gebouw’ met een encyclopedie: hoewel het blijft veranderen en groeien is het tegelijkertijd altijd klaar.

Hij omschrijft zichzelf als een typische ‘bekennende’ kunstenaar. Minder
duidelijk dan in zijn tekeningen (die vaak erotische elementen bevatten),
uit hij ook in zijn schilderijen zijn verlangen om te communiceren. Een
model is afwezig, maar via foto’s van mensen, bepaalde karakteristieken, een
betekenisvolle blik, een glimlach, een mysterieus uiterlijk, probeert hij
toch contact ‘zeker te stellen’. “Mijn schilderijen zijn ‘larger than life”.

Voor Simeon Nijenhuis (1969) is het transformeren van de werkelijkheid, waardoor een metafoor ontstaat, de belangrijkste functie van de beeldende kunst. Simeon is dan ook iemand die schildert ‘vanuit zijn gevoel’. Zijn innerlijke drang is om onderwerpen die hem fascineren zo levendig mogelijk weer te geven. Vaak vormen boeiende kleurschakeringen, stofuitdrukkingen of bijzondere lichtvallen op een voorwerp, de aanleiding voor het maken van een schilderij. Spontaan en intuïtief gaat hij vervolgens aan de slag om deze sfeer vast te leggen.

Marianne Naerebout schildert in opvallende en duidelijk herkenbare kleuren. Haar stijl vindt men terug in de schilderijen, zeefdrukken, houtobjecten en 3D-sculpturen. Haar fantasierijke wereld vertaalt zich in haar schilderijen, kleurrijk en levendig. Thema’s van alles wat met ons leeft; volkeren, vogels, vissen en waterslangen. Deze aarde-, lucht- en watertekens worden vermengd met de symboliek van de
pre-Columbiaanse indianen.

Eigenzinnig kunstenaar, een schilder die zowel vakmatig als inhoudelijk kiest voor een eigentijdse positie in de traditie van zijn vakgebied. De moderne kunst vindt voor hem haar hoogtepunt in de absolute intensivering van de persoonlijke beleving. Het modernisme als een tot dwang verworden originaliteitsgedachte heeft hem niets te bieden. Voor hem is het juist de traditie, waaraan hij schatplichtig is, die het heden kan voeden en inspireren. In zijn eigen bewoordingen: ‘Geen nieuwe kunst dus, geen nieuwe onderwerpen, maar de klassieke, voorbeeldige, thema’s, scènes van passie, de diepte van hemel en hel.

Het werk van Charlotte Molenkamp is nu eens abstract, dan weer op de rand van
figuratief en vertoont ook wat vaker menselijke figuren die schetsmatig
weergegeven worden, maar die altijd verweven blijven met de achtergrond van
de doeken. Haar werk is primair, dynamisch en fel, gericht op het
overbrengen van sterke emoties langs de kortst mogelijke weg. De doeken zijn
vaak fors van afmetingen, hetgeen de indruk nog overweldigender maakt.
Temidden van al de kleurige verfexplosies blijft echter altijd een gevoel
van evenwicht en harmonie bewaard.

Aernout Mikmaakt video-installaties die een vreemde werkelijkheid oproepen. De omgeving is herkenbaar van thuis of van de televisie terwijl je die – door de gebeurtenissen die er plaatsvinden – als kijker niet zo ervaart. Mensen of voorwerpen worden van buitenaf gemanipuleerd. Ook al werkt hij
de laatste jaren in toenemende mate met videoprojecties, hij is zeker
geen videokunstenaar te noemen. Zijn werk laat zich niet of nauwelijks
categoriseren, hij brengt video, architecteur, live-performance,
fotografie en sculptuur samen. Hij regisseert gedrag, verschillende
lagen van realiteit en de fysieke ervaring van de ruimte.

Maakt abstracte schilderijen, gebruik makend van gemengde techniek in acryl. De schilderijen worden gekenmerkt door een uiterlijke spontaniteit en impulsiviteit met een diepe innerlijke gelaagdheid. Sterke composities met structuur, deels weggepoetste verflagen en krassen in het oppervlak. Invloeden van haar jarenlange verblijf in het koninkrijk Bhutan hoog in de Himalaya en tussen indianenstammen in Noord Amerika en Mexico schijnen door in haar werk, dat echter nooit verwordt tot een aanwijsbare figuratieve weerslag.

Roos van der Meijden (1979) is realistisch schilder met klassieke kenmerken in haar werk. Maar wie langer kijkt, zal zien dat haar werk ook door de moderne tijd en materialen beïnvloed is. Met olieverf en acrylverf borduurt zij voort op principes van de oude Hollandse schilderkunst. Deze klassieke schildertechnieken combineert ze met haar eigen inzichten en verfijnd gevoel voor kleur.
Haar schilderijen verbeelden het (stedelijke)landschap en menselijke relaties. De contrasten tussen licht en schaduw en weerspiegelingen zijn hierbij terugkerende thema’s.

Bekend van haar windselschilderijen en ze maakte o.a. een serie hommages aan moderne klassieken, schilderijen over Medea, en interieurs van de Godshuizen. In het zoeken naar haar identiteit ontwikkelde Ans Markus een persoonlijke mythologie, die een eigen denk-, ervarings- en gevoelswereld omvat. In deze zin vormt haar kunst niet alleen een vernieuwende bijdrage aan het realisme in de Nederlandse schilderkunst, maar is zij ook onmiskenbaar authentiek. Haar recente werk gaat over de levenscyclus en het creëren van een betere wereld. Haar schilderijen laten zien dat de thematiek hetzelfde is gebleven, maar een ruimere betekenis heeft gekregen, de emotionele belevingswereld van de mens in relatie tot zijn omgeving.