Archieven: Kunstenaars

”Mijn werken draaien vaak om onderwerpen als gelijkheid, emancipatie, vrouwenrechten en feminisme. Mijn kunst raakt zowel hedendaagse als historische onderwerpen aan. Ik maak kunst met technieken uit het verleden over situaties uit het heden. De technieken en media die ik gebruik voor mijn kunst zijn vaak erg arbeidsintensief, zoals het maken van met de hand genaaide wandkleden of het weven met kralen. Ik werk vaak met textiel en fotografie, maar ik beperk me niet bij voorbaat tot deze twee media. In het ontwikkelingsproces van nieuw werk neem ik elk mogelijk materiaal in ogenschouw om te kijken wat het beste bij de thematiek en inhoud van het nieuwe werk past. Wat ik fijn vind aan textiel en handwerk is dat er een interessante historische link is. Met elke steek die je naait verbind je het heden met het verleden. Ik verpak politieke statements en boodschappen in zachte lagen van fluweel, organza en andere stoffen. Door het gebruik van deze materialen worden mensen verleid tot dichterbij komen en de werken goed in zich op te nemen. Ondanks het feit dat de werken doordrenkt zijn van politieke inhoud, schrikken ze de kijker niet af door hun onschadelijke uiterlijk.”

In een tijd dat het ‘not done’ was om kunst te maken wat ook maar iets met realisme te maken had, ging Peter tegen de toen heersende trend in. Eigenwijs schilderde en tekende hij gestaag door aan een oeuvre vol met verhalen in een imaginaire werkelijkheid. Zijn werk zit vol sfeer, kleur en gevoel. Het speelt zich af in een wereld vol gefantaseerde landschappen, waarin alledaagse voorwerpen in ongewone verbanden of een ongebruikelijke context worden geplaatst. Vreemde apparaten op hoge rotsen. Verlaten gebouwen en voertuigen op vreemde plekken: niets lijkt onmogelijk in de wereld van Peter. Zijn schilderijen verwonderen en vervreemden, maar roepen tegelijkertijd toch herkenbaarheid op. Beelden die weer nieuwe gedachtes uitlokken.

Carlijn Kingma (1991) maakt ontzagwekkende en verfijnde tekeningen die zijn opgebouwd uit architectonische elementen en structuren. Haar tekeningen, of kaarten zoals ze deze zelf noemt, zijn imaginaire landschappen waarin ze de kijker meeneemt op reis langs de geschiedenissen en toekomstscenario’s van grote thema’s van de mensheid, zoals de utopie, het kapitalisme en de moderniteit. De werken van Carlijn Kingma komen altijd tot stand in samenwerking met andere kunstenaars, architecten, wetenschappers en filosofen.

Na de academie tekende van Herwaarden een paar jaar in de anatomische collectie van de Leidse Universiteit om daar die binnenkant, de materie waaruit we zijn opgebouwd, te bestuderen. Ze kon het stoffelijk omhulsel niet los zien van gevoelens als angst, verlangen, verzet en overgave. Driften en emoties die zowel een louterende als ontwrichtende functie in je leven hebben. Dit onderzoek in de anatomische collectie vormt de basis van haar werk, waarover ze zelf zegt: “Ik wil dat de kijker mijn werk eerst met zijn donder ervaart en herkent, voordat hij het eventueel begrijpt. Het moet rauw zijn, je moet het kunnen ruiken.”

Al jaren voordat hij met zijn stadslandschappen begon, was hij vaak aan het tekenen. Bezeten door het fascinerende geheel van snelwegen, flats, monumenten en parken begin hij rond zijn tiende levensjaar zijn interesse in de stad uit te werken in kleine vogelvlucht perspectief tekeningen in potlood. De rode draad die tot op de dag van vandaag door zijn werk loopt, die van perspectief en architectuur, werd hierin als snel duidelijk.

Door de jaren heen bleef hij zijn stijl en techniek verbeteren om zijn steeds ruimere belevingswereld om te zetten in gedetailleerde lijntekeningen die steeds grotere steden verbeeldden. Rond 2002 stapte hij over van potlood naar pen en inkt en liet hij zich inspireren door de werken van Edward Hopper.
Stefan Bleekrode is autodidact en heeft kortstondig lessen gevolgd aan de kunstacademie.

Lita Cabellut (1961, Spanje) is een Spaanse multidisciplinaire kunstenaar die in Nederland woont en werkt. Cabellut is het meest bekend om haar schilderijen op grote schaal met een eigentijdse variant van de frescotechniek. Naast haar monumentale schilderijen omvat haar werk ook: tekeningen op papier, sculpturen, fotografie, scenografie, installaties, poëzie, visuele gedichten en video’s. Ze heeft zich ook uitgebreid naar de creatie van scenografie op het podium voor de Opera, met op maat gemaakt werk en videodesign.
Lita Cabellut wordt erkend als de derde meest gewaardeerde Spaanse kunstenaar en haar werken zijn tentoongesteld in tal van musea over de hele wereld, waaronder Korea, Sicilië, Italië en India. Haar werk is opgenomen in de permanente collecties van verschillende musea zoals Museo Goya IberCaja, Zaragoza Spanje; Museo de Arte Contemporánea, Sicilië, Italië; The Fendi Collection, Italië; Museu Europeu d’Art Modern, Vila Casas Foundation, Spanje; Théâtre Mogador, Frankrijk; Copelouzos, Griekenland; The Joop & Janine van de Ende Foundation en The Paul van Rensch Foundation, Nederland. Lita Cabellut groeide op als straatkind in Barcelona tot ze op twaalfjarige leeftijd werd geadopteerd. In die tijd werd ze voorgesteld aan de Spaanse meesters in het Prado-museum, waarna ze zich meteen aan de kunst wijdde. Op 19-jarige leeftijd verhuisde ze naar Nederland, waar ze studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.

Het werk van Koen Taselaar (Rotterdam, 1986) is een uniek universum waarin alleen hij de regels bepaalt. Hij maakt kundige tekeningen, maar ook onhandige keramiek en abstracte zeefdrukken. Taselaar’s beeldtaal is ontstaan uit het grijze gebied waarin tekst niet alleen betekenis heeft, maar ook vorm. Hij drukt dit uit in getekende woordspelingen, denkbeeldige platenhoezen of grote psychedelische schilderijen. Op zoek naar manieren om zijn uiteenlopende output te verwerken, maakt hij publicaties en grootschalige tekeningen, die fungeren als platte tentoonstellingsruimtes. Taselaar werkt voortdurend aan de verdere ontwikkeling van zijn brede blikveld, bijvoorbeeld door het aanleren van nieuwe technieken in verschillende residenties. Taselaar werd genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs en had een solotentoonstelling in Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam.

Foto 1: ‘A Hammock Between A Rock And A Hard Place (multititled #6)’, 2013, 192 x 292 cm, mixed media and collage on paper, Collection Boijmans Van Beuningen.
Foto 2: ‘The Line Up’, exhibition overview Centraal Museum Utrecht’ 2018.

Sidi El Karchi (Sittard, 1975) studeerde aan de Modeschool in Sittard en aan de Academie voor de Beeldende Kunsten in Maastricht, waar hij in 2001 afstudeerde. Zijn oeuvre bestaat uit kleurrijke schilderijen en tekeningen met een grafische uitstraling waar abstractie en hyperrealisme elkaar afwisselen. Zijn krachtige portretten herken je meteen. Het zijn vaak monumentale kleurrijke werken met een ongewone verstilde uitstraling. De geraffineerd geschilderde geportretteerden zijn vrijwel altijd personen uit de directe kring rond de kunstenaar. De schilderijen gaan dan ook over zijn eigen leven, maar herbergen tegelijkertijd een diepere symboliek. Zijn werk is tentoongesteld in onder andere het Bonnfantenmuseum, de White Box Gallery in New York, het Singer Museum en Framer Framed in Amsterdam.

Maakt volgens klassieke procédés sculpturen in hout, marmer, brons of een combinatie van die materialen. Een van haar spraakmakende werken is ‘Virgin of Light’ uit 2011. Het is één van de beelden die voortgekomen is uit haar onderzoek naar de representatie van vrouwen door de eeuwen heen. Haar fascinatie wordt gevoed door incidentele voorbeelden die een krachtiger mythologische status hebben. Hiermee wil ze op een steeds dringender manier wegkomen van het traditionele en clichématige naakt. Haar werk bevindt zich onder meer in het Stedelijk Museum Amsterdam, het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem, Museum Beelden aan Zee en Centro Arte Contemporanea Luigi Pecci Prato in Italië en in diverse bedrijfs- en privécollecties.
Foto 1: ‘De Figuurtoren’, 2019, in opdracht van CBK Groningen (cbkgroningen.nl).
Foto 2: ‘Virgin of Light’, 2011.

Diederix studeerde van 1990 tot 1995 aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, op de afdeling schilderen en sculptuur. Uiteindelijk bleek fotografie het beste medium te zijn om haar ideeën vorm te geven, desalniettemin zijn zowel de schilderkunst als het sculpturale van meet af aan in haar werk aanwezig.

Zo speels en eenvoudig is Diederix’ werk, maar de eenvoud is schijn. Iedere foto wordt met een bijna mathematische precisie in scène gezet en er gaat diepgaand onderzoek aan vooraf in de vorm van tekeningen, maquettes, en proefopnames. De objecten en materialen komen uit de natuur of worden in een winkel gevonden, of ze worden minutieus en met een eindeloos geduld met de hand gemaakt. Haar werk ontstaat zonder enige vorm van beeldmanipulatie of digitale kunstgrepen.

Tijdens haar studie aan de Rijksakademie in Amsterdam (1998-2000) en in de jaren daarna reisde ze naar alle uithoeken van de wereld om werk te maken, zowel eigen projecten als werk in opdracht. In 2002 won ze prestigieuze Prix de Rome Fotografie. De geboorte van haar dochters zorgde ervoor dat de focus zich de laatste jaren naar haar directe leefomgeving heeft verplaatst, zoals de tuin van haar atelier, ‘an experiment in gardening and photography’, te volgen via het blog Studio Garden. In deze periode wordt haar werk organischer en tactieler, zoals in de projecten Still Life Submerged en Plumeria & Chicory. Een fascinerende nieuwe ontwikkeling, vanuit nog steeds dezelfde intentie: de openbaring van het sublieme in de wereld om ons heen.

Tekst (ingekort): Jolanda Kooijmans