Archieven: Kunstenaars

Svetlana Tartakovska werd geboren in 1979 in Berditchev nabij Kiev. Ze woont en werkt sinds 13 jaar in Nederland en is afgestudeerd aan de Klassieke Academie voor Beeldende Kunst in Groningen. Daarnaast studeerde ze aan The Art Academy in Florence en volgde workshops bij Sam Drukker. Ze is een jonge vrouw met een rijke erfenis van een oude cultuur, een schatkist aan wereldberoemde schrijvers onder wie Dostojewksi en Lermontov en grote schilders als Repin. De sporen van de Russische kunstgeschiedenis zijn in al haar klassieke en theatrale verschijningsvormen aanwezig. Het is ook terug te zien in haar palet, in het soms donkere kleurgebruik met het zwart als expressiemiddel en hier en daar verfdruipers die als bloed, zweet en tranen onderdeel zijn van emotionele of melancholieke voorstellingen. Maar ook met wit is ze in staat om sterke vormen te suggereren door wit in wit te schilderen waaruit figuren tevoorschijn komen. We kunnen haar werk voorlopig dan ook onderverdelen in witte en zwarte series met ieder hun eigen uitstraling en thematiek.

Svetlana is een mensenschilder ‘pur sang’ met een psychologische diepgang. Sommige schilderijen zijn maatschappelijk geïnspireerd en gaan over de breekbaarheid van de mens. Die schilderijen laten haar streven zien om diepe emoties op een zo hoog mogelijk technisch niveau overtuigend te maken en waarmee ze de kijker even wil laten stilstaan. Ze laten ook gebeurtenissen of ontmoetingen zien met mensen uit haar dagelijkse omgeving. Die mensen maakt ze tot haar model en transformeert ze als het ware tot het beeld dat ze voor zich zag en wilde weergeven. Omdat de schilderijen verhalen vertellen die beladen zijn met symboliek en herinneringen, zijn ze te rangschikken onder het conceptueel hedendaags realisme. Hiermee en met haar ode aan het Naturalisme geeft ze het veelzijdige Realisme van deze tijd nieuwe impulsen.

Tekst: Greet Hamming, kunsthistoricus.

Zowel kunstblogger als kunstenaar. Op zijn veelgelezen blog Lost Painters doet hij verslag van zijn persoonlijke reis in de kunstwereld. Ook als schilder wordt hij steeds meer een ‘influencer’ met een veelvoud van interessante tentoonstellingen en presentaties. Zijn schilderijen, fijntjes en precies gemaakt, verwijzen uitbundig naar de kunstgeschiedenis in de breedste zin van het woord. Hendrix eigent zich bestaande kunstwerken toe: zowel oude als hedendaagse en zowel schilderijen als foto’s. Hij ontdoet ze van hun kleur en particuliere medium. Zo ontstaan nieuwe werken die gebaseerd zijn op bekende werken van kunstenaars als René Magritte, Melchior D’Hondecoeter, Francisco Zurbarán en Titiaan.

Zij schildert met name haar mannelijke muze. Hij inspireert haar tot het maken van schilderijen waarin magie, esthetiek en verleiding met een humor element de hoofdrol spelen. De essentie van schilderen en tekenen ligt voor Overheul in de expressie: ‘Het beeld moet communiceren met de toeschouwer’. Zij is altijd vrij divers geweest in haar werk, maar verdieping heeft geleid tot werk dat zowel qua thema als op technisch gebied te kenmerken is als magisch realisme. Zoals zij zelf zegt: ‘Alsof je in het jarenlange labyrint van oefening ineens zeker weet dat je de juiste weg bent ingeslagen’.

Zij wil met haar werk de verbeelding stimuleren en de toeschouwer bewust maken van zijn eigen vrijheid. Ze laat de toeschouwer op een andere manier kijken naar beelden en woorden door haar eigen werkelijkheid te creëren. Speels, dynamische en vol humor. De onderwerpen zijn hedendaags, de techniek is die van de oude meesters. Marthe Zink werkt uren aan een tekening. Minutieus brengt ze met potloden soms wat Siberisch krijt of houtskool laagje per laagje aan. In recentere werken integreert ze ook knipsels uit publicaties en oude foto’s. Hier en daar duikt een fragment van een gedicht op.

Hij is internationaal actief als maker van landschapskunst en abstracte sculpturen. Zijn werk is te vinden in de openbare ruimte, musea en particuliere kunstcollecties. De liefde voor roestvrij staal als materiaal ontstond bij Westerhuis toen hij werkzaam was op booreilanden in de Noordzee. Daar leerde hij het staal en de verweerde buizen kennen, die nu de basis vormen van zijn kunstwerken. Zijn visie Size does matter! (grootte is niet bepalend voor de kwaliteit van een sculptuur maar wel voor haar impact) resulteert in voornamelijk werken in groot formaat. Het Nationaal monument MH 17 is ook van zijn hand.

Haar werk is opgenomen in de collecties van het Stedelijk Museum Amsterdam en de Saatchi Gallery in Londen. In 2008 won ze de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst, in 2010 de Wolvecamprijs. Begin 2018 had ze een grote tentoonstelling in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, Oh God, waarvoor ze zich verdiepte in de klassieke en religieuze thema’s van de middeleeuwse kunst. Verhoeven selecteerde negen bijzonder dynamische en theatrale werken uit de collectie oude kunst van het museum. Op grote schilderijen herinterpreteert ze onderwerpen als de zondeval, het leven van Jezus, bijbels overspel, mythologische verkrachtingen, ongewenste zwangerschappen en onstuimige hoerenhuizen.

Of het nou op een muur is of op een elektriciteitskastje, Schreuder weet overal de allermooiste graffiti schilderingen te maken. Hij begon in 2007. Hij heeft nu een grote verzameling werken op veel plaatsen in de wereld. Prachtige fotorealistische- en superheld cartoonafbeeldingen.

Ze schildert binnen- en buitenruimtes die in verbinding lijken te staan met weer andere ruimtes en onderdoorgangen, wat suggereert dat de werkelijkheid die wij met het blote oog waarnemen een andere is dan die zij ervaart. Zelf geeft ze aan dat ze deze ondefinieerbare ruimtes schildert omdat ze zich aangetrokken voelt tot fysieke en mentale plekken waarvan de grenzen niet vastliggen en waarin tevoren niet alles is bepaald of gepland. Waar ruimte is voor experiment, waar vrijheid nog echt bestaat en waar je kunt ontsnappen aan een benauwend systeem van regels.

Na de kunstacademie deed hij de Rijksacademie in Amsterdam en volgde later een opleiding scenarioschrijven aan het American Film Institute Conservatory in Los Angeles. Zijn oeuvre bestaat voornamelijk uit korte films Ze hebben het karakter van een performance met dikwijls een bevreemdend plot, waarin vaak een beproeving centraal staat.

Joke Frima is een internationaal erkende en succesvolle kunstenaar. Ze studeerde met de beroemde Signorina Simi in Florence, Italië. Sinds 2010 wordt Joke Frima erkend als “Living Master” en is opgenomen in de Living Masters Gallery van het ARC. Frima heeft vele onderscheidingen toegekend gekregen, eerste prijs Landschap in 2013 bij de Art Renewal Salon Competition. Andere onderscheidingen bij de Portrait Society of America, de Salmagundi Club – New York, TRAC-awards en vele anderen. In 2018 werd een retrospectieve tentoonstelling gewijd aan Frima’s werk in het Drents Museum in Assen, NL en er werd een mooie catalogus genaamd Flora van 97 pagina’s gepubliceerd.
Vorig jaar, 2018, won Frima een ARC Purchase Award, een Arcadia Contemporary Award en een eervolle vermelding voor Landschap. Dit jaar, 2019, won zij opnieuw een ARC Purchase Award met het schilderij “Equality and Diversity” en werd “The Rainy Day Lotus” eervol vermeld. Over “Gelijkheid en verscheidenheid” (Equality and Diversity) is een 8 pagina tellend artikel verschenen in het juni-juli nummer van “International Artist”. Tentoonstellingen van Frima’s werk zijn talrijk en vinden plaats over de hele wereld. Dit najaar (2019) 3 tentoonstellingen in Nederland. Galerie Mokum Amsterdam, Galerie Wildevuur in Hooghalen en bij Museum Mohlmann in Appingedam. Joke Frima heeft een atelier in Driebergen en in de Bourgogne in Frankrijk.