Archieven: Kunstenaars

In het werk van Kwaaitaal is de relatie tussen fotografie en schilderkunst een belangrijk uitgangspunt. Haar foto’s worden dan ook nooit zomaar genomen, zij worden zorgvuldig voor de camera geënsceneerd en vernuftig bewerkt met de nieuwste digitale technieken. Kwaaitaals eigentijdse benadering van klassieke thema’s maakt haar werk helemaal van deze tijd, de liefde voor de schilderkunst is voelbaar aanwezig in haar bewerkelijke video en foto-composities. Haar fijnzinnige gevoel voor esthetiek en compositie geven haar beelden een even persoonlijke als delicate uitstraling waarmee zij haar toeschouwers vaak diep in het hart weet te raken.

Kunstenaar van het jaar 2013. Zijn betekenisvolle werken zijn geliefd bij een groot publiek. Doordat hij binnen aloude thema’s als portret, stilleven en landschap zijn eigen persoonlijke stempel weet te drukken onderscheidt hij zich. De ongedefinieerde ruimtelijkheid, de afsnijding van zijn taferelen en bovenal het perspectief, maken de schilderijen van Dalessi sterk en boeiend. Overbodige, voor hem storende details, laat hij weg. In een ondiepe, bijna onduidelijke coulisse, geeft hij zijn voorstelling weer. Hij speelt met het platte vlak, waarbij er nauwelijks sprake is van hiërarchie tussen voor- en achtergrond. Het gevolg is dat zijn figuren en taferelen een zeer sterke expressieve kracht hebben. Als beschouwer heb je slechts een focus op het afgebeelde en wordt je door niets van het hoofdthema afgeleid.

Briljanten kunstenaar van het jaar 2013. Het werk van Van den Assem laat zich lezen als reisverslagen via seismografische tekeningen. Het gaat haar niet om een realistische weergave van wat het oog ziet, maar zij laat haar hand de gedachtegang – de denkweg – verbeelden. Haar denkbeeldige reizen hebben vaak hun oorsprong in de brieven van Friedrich Nietzsche. Haar werk is opgenomen in veel Nederlandse musea en in particuliere collecties.

Koos Breukel (Den Haag, 1962) is één van Nederlands bekendste portretfotografen. Zijn portretten zijn nooit oppervlakkige plaatjes. Dankzij zijn feilloze radar legt Breukel vast wat er voorbij de buitenkant te zien is. Het resultaat is echter geen meedogenloze foto, maar een onbevooroordeeld portret dat recht doet aan het individu, de sporen van diens leven en bovenal aan diens waardigheid.

Inez van Lamsweerde is vooral bekend door haar digitaal bewerkte foto’s, die zijn opgenomen in de collecties van verschillende musea (onder meer het Groninger Museum en MOMA). Van Lamsweerde maakt veel opdrachten en kunstwerken samen met haar man Vinoodh Matadin. Samen bewegen ze zich tussen de modefotografie en kunstfotografie. Haar foto’s zijn behalve uiterst esthetisch, lichtelijk vervreemdend en surreëel. Ze gaan over zeer eigentijdse, verontrustende, om niet te zeggen modieuze thema’s en hebben door haar manipulaties iets ironisch. Het is werk, dat esthetische clichés wil ondermijnen, maar ook weer niet te erg, want het moet esthetisch blijven. Van Lamsweerde regisseerde ook drie videoclips voor de IJslandse popzangeres Björk.

The versatile oeuvre of Barbara Nanning includes large-scale installations, ceramic and glass sculptures. Her large-scale installations can be found in indoor spaces, public area and in cruise ships. For many of her monumental commissions, Barbara makes use of advanced computer designs. Moreover, she has developed types of finishes and techniques new to the industry that can be applied in large-scale projects. She received many international prizes for her ceramic works using the unique, sparkling, velvet-looking coloured sand finish that she developed. Since 2000, Barbara has focused particularly on glass. She is constantly working with colour and light in a new manner, trying to capture the movement of nature by bringing it to a standstill; time caught in glass. Her work can be found in the collection of more than 70 international museums.

Vanaf de jaren 80 ligt de nadruk in het werk van herman de vies op de verstoorde relatie tussen mens en natuur waardoor volgens de vries een belangwekkende bron van kennis verloren dreigt te gaan. In boeken documenteerde hij een grote verzameling kruiden en gewassen, in werken op papier gebruikte hij verschillende soorten aarde als pigment en ook exposeerde hij grassen, geurige rozenblaadjes en planten met een hallucinerende werking. Naast een groot aantal kunstenaarsboeken maakte de vries ook foto’s, films en tekstwerken.
In 1997 kreeg de vries de opdracht voor de ontwikkeling van een Bomenmuseum in de Haagse wijk Wateringse Veld. Het bomenmuseum werd in 2008 officieel geopend en op 29 september 2011 helemaal afgerond.