Kunstenaar van het Jaar 2003. Vanaf de late
jaren zestig krijgt Corneille´s werk (schilderijen, gouaches en
tekeningen) een figuratiever karakter en treden de grote kleurvlakken op
de voorgrond. In een lyrische stijl, die hij niet meer verlaten zal,
verhaalt de schilder van wat hij gezien en meegemaakt heeft en schildert
visioenen van tropische landschappen en tuinen, bevolkt door planten
dieren en vrouwen.
Dumas’ stijl leunt aan tegen het expressionisme en de conceptuele kunst. Haar schilderijen en aquarellen zijn sterk erotisch geïnspireerd en worden door sommigen zelfs pornografisch genoemd. Aangezien Dumas vooral fotografische bronnen gebruikt, heeft zij een groot archief aan zelfgeschoten snapshots, Polaroidfoto’s en duizenden foto’s gescheurd uit tijdschriften en kranten. Haar schilderijen zijn echter nooit een letterlijke weergave van de foto’s: ze snijdt het beeld bijvoorbeeld uit en gebruikt alleen een detail van de foto of ze gebruikt een ander kleurenpalet. Haar karakteristieke kleurenpalet is grijs, blauw en rood. Zij maakt het model niet-identificeerbaar. Vlak na het overlijden van haar moeder schilderde ze in 2008 “Dead Marilyn”, wat het begin was van een serie portretten van rouwende en huilende vrouwen. “Dead Marilyn” was een geschilderde versie van het lijkportret van Marilyn Monroe, dat zij met grijze, blauwgroene en witte penseelstreken tot een vlekkerig geheel maakte.
Studeerde aan de Academie Minerva Groningen en kreeg daar onder meer een klassieke scholing van Matthijs Röling. Naast zijn vak als autonoom kunstenaar doceert hij aan de Wackers Academie in Amsterdam en was hij oprichter van het Nederlands Portretschap. In het figuratieve werk van Sam Drukker staat de mens centraal. Hij tekent en schildert de mens, het leven. Niet verpakt maar in zijn ware gedaante.
Paul van Dongen tekent, etst en schildert figuratief werk naar model (mannelijke figuren maar Van Dongen werkt ook met vrouwelijke naaktmodellen en steeds vaker met zijn eigen lichaam). De tekenkunst is de basis van alle oefening. Verder maakt hij aquarellen:
naakten, portretten, schedels. Ze zijn ijl en transparant, en verraden toch elk detail van het afgebeelde onderwerp. Etsen vormen in de afgelopen jaren een groot deel van het oeuvre.
Desiree Dolron is fotograaf en filmmaker. Haar oeuvre varieert van documentaire fotografie en stillevens tot portretten en film. Dolron onderzoekt gedurende haar carrière thema’s als het verstrijken van de tijd, de relatie tussen eindig en transcendent en de complexiteit en vergankelijkheid van de menselijke gesteldheid. Dolron ontving de Laureate Prix de Rome van 1996 (Amsterdam, NL). Haar werk is vertegenwoordigd in tal van internationale openbare en privécollecties waaronder het Guggenheim in New York, Collectie H & F in Barcelona, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia in Madrid, Gemeentemuseum in Den Haag, Stedelijk Museum in Amsterdam, La Collection Neuflize Vie in Parijs en het Victoria and Albert Museum in Londen.
Rineke Dijkstra kreeg bekendheid met haar serie Strandportretten (1992-1994). Tot die tijd was zij hoofdzakelijk werkzaam als free-lance fotografe voor tijdschriften als Quote, Elle, Avenue en Elegance. Zij portretteerde vooral kunstenaars, zakenmensen en schrijvers.
Jan Dibbets geldt als een van de bekendste en internationaal meest succesvolle
Nederlandse kunstenaars van de laatste decennia. Al vanaf de jaren
zestig werkt hij nauwgezet en consequent aan een oeuvre waarin de
waarneming en de weergave van ruimte centraal staan. Dat het zien en
registreren van ruimte niet éénduidig is, weet hij met simpele middelen
duidelijk te maken.
”De schilderijen van Marianne Aartsen, die van een prachtige doorschijnendheid zijn, kunnen moeiteloos op zichzelf staan, (—) omdat die beelden zo’n fier zelfbewustzijn uitstralen waarbij de betovering intact blijft.”
Anneke Reitsma, Ons Erfdeel
“Indringend zijn haar portretten. Ze verbeeldt ze vol raadselachtige vertedering, sereen met een vleugje melancholie”
Catharien Romijn. L. Dagblad
Jan Cremer, schrijver en kunstenaar. De kunst van Jan Cremer bestaat uit schilderijen, grafiek en gouaches en beelden vaak Hollandse, en tegenwoordig ook Italiaanse, landschappen uit in felle kleuren. Het thema Hollandse landschappen keert in Cremers complete oeuvre telkens terug, maar ook de steppen, woestijnen en bergketens van Siberië en Mongolië, zijn een inspiratiebron. Zoals het Zuid-Franse en Italiaanse landschap de ‘klassieke’ thema’s blijven waarin hij zich soms maandenlang verdiept. Het grafische oeuvre van Jan Cremer bestaat uit ruim 250 bladen, sinds 1958 tentoongesteld op meer dan 200 exposities in internationale galeries en musea. Zijn werk bevindt zich in alle belangrijke grafiekcollecties in West- en Oost-Europa, Noord- en Zuid-Amerika.
Al op jonge leeftijd tekende hij veel, dat zich van zelf verder ontwikkelde. Tekenen bleek niet voldoende en hij begon met schilderen, eerst aquarelleren, al of niet gecombineerd met pen en inkt, waarna olieverf al spoedig volgde. Sinds de aanraking met Salvador Dali, Karel Willink en Wim Schumacher is hij geïnspireerd geraakt door het surrealisme. Naast het surrealisme heeft Frits Dang in de loop van de tijd ook de nodige realistische werken weten neer te zetten. Nog steeds maakt hij realistische werken, voornamelijk in opdracht, maar zijn hart ligt toch bij het surrealisme.