Archieven: Kunstenaars

Haar doel is mensen te raken en een verandering op gang te brengen. Gea Zwart neemt je mee in gelaagde kunstwerken. Laat je meevoeren naar een andere dimensie. Lagen die je tegenkomt, zijn letterlijk en figuurlijk op te vatten. Inhoudelijk voegt zij filosofische gedachten toe en associatieve verwijzingen. ‘The River of Life’ is de bron waaruit ze put. De natuur gebruikt ze als metafoor. Met de nieuwste reliëfs van recycled plexiglas ontstaat er een nieuwe dimensie, licht gaat een rol spelen. Haar motto ‘Change by Art’ krijgt met het gebruik van recycled materiaal een extra betekenis. Haar werk fungeert als een spiegel en verdwijnpunt. Kunst verbindt, met jezelf in de eerste plaats en met anderen.

Mirjam Vreeswijk is een schilder van verleidelijke arrangementen. Haar vloeiende penseelstreken vermommen dat deze samenstellingen bestaan uit ongelijksoortige elementen die zijn samengebracht in ruwe collages van uitsparingen uit glossy tijdschriften en haar eigen fotografie. Deze hebben een intuïtieve en automatische kwaliteit, waardoor de resulterende schilderijen een angstaanjagend surrealistisch gevoel krijgen dat af en toe elementen van productfotografie, stilleven en landschapsschilderkunst raakt.
tekst: Radek Vana

Patronen in de rangschikking van bloemblaadjes, de structuur van gesteentes en kristallen, of de formatie van sterrenstelsels. Ruben Jager laat zich inspireren door natuurlijke structuren die we overal tegenkomen in de wereld om ons heen. In het werk van Ruben Jager is nieuwsgierigheid een overkoepelend thema.

Boezem wordt, samen met de kunstenaars Jan Dibbets en Ger van Elk, gezien als de grondlegger van de conceptuele kunst en arte povera in Nederland in de jaren zestig. Hij staat bekend om zijn vernieuwende kunstopvattingen, zijn bizarre en vaak ludieke happenings en zijn werk in de openbare ruimte. Boezem werkt onder andere met wind, lucht en bomen, met muziekstandaarden, spiegels en graan. De uiteindelijke vorm van het werk is al even uiteenlopend. Van sculptuur, videowerk en installatie tot site specific werk in de openbare ruimte.

Komt uit een kunstenaarsfamilie. Geïnspireerd door zijn grootvader Heinrich Martin Krabbé en vader Maarten Krabbé tekent en schildert hij van jongs af aan en lijkt hij voorbestemd te zijn om in hun voetstappen te treden. Hij kiest echter voor het acteursvak, maar direct na zijn internationale doorbraak in Soldaat van Oranje in 1977, meldt hij zich bij de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam. “Het bleef knagen, ik was absoluut voorbestemd om schilder te worden”. Krabbé’s stijl ontwikkelt zich van hyperrealistische minuscule werken geïnspireerd door Melle via portretten, Pop Art en heftig expressionisme tot kleurrijke landschappen waarin we de invloed van Bonnard en Matisse voelen. Hoofdmotief van deze landschappen zijn de bossen en velden rond Dalfsen en het Franse platteland. Ook de verre landen die hij voor zijn werk als acteur bezoekt duiken regelmatig op in zijn oeuvre.

Kunstenaar/Fotograaf, is vooral bekend door haar vrije werk, waarin het lichaam en de huid – van vrouwen en van bloemen – bijzondere aandacht krijgen. Eruit spreekt een soms vervreemdende sensualiteit. Haar fotografie is niets verhullend: belangrijke details als een moedervlekje of de afdruk van ondergoed in de huid versterken de intimiteit van de foto’s. Van de Puttelaar maakt tevens portretten, zowel als vrij werk, als in opdracht. Zij put inspiratie uit het werk van oude meesters en vintage fotografie en werkt uitsluitend met daglicht. In oktober 2017 verscheen haar boek Adornments met een selectie van werk uit de afgelopen jaren, waaronder series geïnspireerd op Rembrandts naakten en op het werk van Maria Austria. Momenteel werkt zij op eigen initiatief aan een serie portretten van vrouwen in de wereld van kunst, waaraan in het voorjaar van 2018 een eerste tentoonstelling werd gewijd in Londen.

De beelden van Margot Homan kenmerken zich door een unieke verbintenis van het intieme, innige en het verhevene. Haar beelden ontstaan binnen de beslotenheid van haar atelier in Tilburg, waarna ze in het Italiaanse Pietrasanta ambachtelijk in brons worden gegoten. Het is soms een jarenlang proces waaraan vele schetsen vooraf zijn gegaan. Om zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven begeleidt ze persoonlijk het hele proces.

Femke Dekkers speelt met het spanningsveld tussen twee- en driedimensionaliteit. Als geen ander verstaat zij de kunst om dingen in de ruimte zo voor te stellen dat ze in een plat vlak lijken te staan. In haar fotoseries gaat het steeds om de transformatie van door haarzelf gebouwde ruimtelijke installaties. De toevoeging van geschilderde vlakken en vormen roept verwarring op bij de toeschouwer: vanuit een bepaald gezichtspunt lijken we de diepte in te kijken, vanuit een andere invalshoek blijkt het om een platte weergave te gaan. In haar recente werk speelt een vierkant dat op een hoek staat de aanvoerder van de ontregelende blik. Het zwarte blok contrasteert met het bruin van het karton en het wit van andere vormen. Het daagt, net als de kunstenaar, de wet van het perspectief uit. (Tekst: Mondriaanfonds.nl)

De thema’s macht, recht en onrecht staan centraal in het werk van Banning. Hij reist hiervoor de hele wereld over. Zijn foto’s slaan een brug tussen kunst en wetenschap. Hij omschrijft zichzelf als een romantische anarchist. Zijn foto’s worden regelmatig gepubliceerd in kranten en bladen als The Guardian, Time, Vrij Nederland en GEO, en bevinden zich in collecties van onder meer het Rijksmuseum Amsterdam en het Museum of Fine Arts Houston. Eén van Bannings beroemdste is zijn bekroonde World Press fotoserie ‘Bureaucratics’ (2003-2007). Zijn meest indrukwekkende serie is ‘Troostmeisjes’. Hij doorbreekt met deze fotoportretten het taboe dat op de geschiedenis van de duizenden troostmeisjes in Azië ligt. ‘Troostmeisjes’ wordt zelfs in Japan geëxposeerd.

Hij baseert al zijn werk op gevonden foto’s; hij wil authentieke situaties schilderen die daardoor bijna surrealistisch lijken te worden. De voorstelling vraagt om een verklaring; het is een soort ’tussenmoment’. Er is iets aan vooraf gegaan en er staat nog iets te gebeuren, maar in het moment zelf is het niet duidelijk wat dit inhoudt. Uiteindelijk is het de bedoeling om tot een soort verontrustende situatie te komen. Een schijnbaar vertrouwde voorstelling die om een onduidelijke reden niet lijkt te kloppen; waar iets mis mee is.